Klik op een foto om te vergroten en de galerij te openen.
De samenstelling van alle Egmond pagina’s op deze site is mede mogelijk gemaakt door de enthousiaste medewerking en adviezen van Hans Pijnenburg, die vroeger in de Egmond organisatie werkzaam was als all-round medewerker in Best en als eindcontroleur in Boxtel. Wij zijn Hans daarvoor zeer dankbaar en erkentelijk. Meer over Egmond is te vinden op: https://www.facebook.com/groups/Egmondgitaarmuseum/ , waar Hans momenteel beheerder is.
Sub labels made by Egmond.
Egmond had naast hun eigen merknaam diverse eigen sub merken en produceerde ook gitaren voor derden onder vele andere namen.
Onderstaand een aantal voorbeelden: Academy, Alberti, Alex, Alfesta, Alpha, Antoria, Astra, Bolero, Caledonie, Cameo, Cerlino, Combo, Dixieland, El Cordobes, Frima, Goldene Harfe/Harmonie, Hi-Spot, Jester, Lido, Lion, Luxor, Manhattan, Marvel, Marizza, Miller, Nobility, Oriona, Orpheum, Royal, Royalist, Roderich Paesold, Romu, Stadium, Stradivarius, Strad-O-Lin, The Moltar, Tonemaster, Tonica, Top Special, Vander, van Zalinge, Vega, Western, Wilson. Het Britse Rosetti hanteerde naast de Egmond benamingen nog eigen versies en sublabels. Wij kennen inmiddels al zo’n 50 sublabels gemaakt door Egmond.
Alberti
Alberti gitaren werden door Egmond geproduceerd als private label van muziekschool Alberti in Groningen.
Alex
Alexander Apfelbaum in New York was een Amerikaanse handelaar, specialiseerd in goedkope gitaren. Vanuit zijn Zwitserse kantoor verzorgde hij daarnaast de export naar de Afrikaanse westkust. Hij was de grootste afnemer van Egmond en zorgde in zijn eentje voor wekelijkse schipladingen naar Amerika, maar was ook veeleisend, dwingend en bedong de laagste prijzen. Hij kreeg Egmond zover dat hij naast zijn eigen merk Alex ook recht kreeg op de naam Egmond voor de USA. Toen er goedkopere Aziatische alternatieven op de markt kwamen aarzelde hij niet om Egmond aan de kant te zetten en dumpgitaren uit Japan en Korea te gaan importeren. Apfelbaum geneerde zich zelfs niet om deze Aziaten met zowel het Alex als ook het Egmond label op de Amerikaanse markt te brengen. Dit veroorzaakte een enorme daling in Egmond afzet en vormde de opmaat tot het faillissement van Egmond in november 1977.
Rosetti
Rosetti was een grote Britse afnemer, met winkels in heel Engeland, die sterk inhaakte op de vraag naar goedkope gitaren bij de jeugd in de vijftiger en zestiger jaren. In Engeland heerste zeker tot 1959 een embargo op allerhande Amerikaanse importen dus waren zij voor gitaren afhankelijk van kleine binnenlandse fabrieken of Japanse en Europese importen. Rosetti koos voor veel Egmond producten onder hun eigen Rosetti merknaam en zelfs varianten daar op als Airstream, Hi-Spot, Lucky Joe, Lucky Squire, Lucky Star, Sheerline 7.
Egmond/Rosetti beginners gitaren werden verkozen door latere Britse beroemdheden zoals Paul McCartney en George Harrison van The Beatles, Brian May van Queen (Toledo), Keith Richards van The Rolling Stones, Rory Gallangher (Toledo en Solid 7) en Gary Moore. George Harrison leerde zijn eerste akkoorden op een gitaar die in de oude fabriek aan de Frankrijkstraat in Eindhoven was geproduceerd: een Egmond Toledo 105/0. De vader van Harrison had die voor zijn dertiende verjaardag als Rosetti 276 gekocht bij muziekhandel Rosetti in Londen voor vijftig gulden. In 2003 werd hij geveild voor 276.000 pond. Vandaag de dag is deze legendarische gitaar te zien in het The Beatles Story Museum in Liverpool. Paul McCartney kocht in 1959 in Liverpool een rechtshandige 6 snarige Rosetti Solid 7 uit de oude Musica fabriek, die hij met pianosnaren ombouwde tot 4 snarige linkshandige basgitaar. Brian May heeft zijn Toledo in 2003 laten restaureren tot beter dan nieuw. In Londen werd een Rosetti Airstream III (=Egmond Thunder 3 pu) geveild die in 1968 door Paul McCartney was bespeeld tijdens een opnamesessie met het duo Drew and Dy. Zie: http://www.meetthebeatlesforreal.com/2016/04/drew-and-dy-at-apple.html .
Caledonie, Miller en Wilson
Caledonie, Miller en Wilson waren eigen submerken van Egmond voor hun betere handgebouwde semi acoustische instrumenten die zowel onder deze merknamen als onder het Egmond label werden geleverd. Zeer bekende gebruikers waren de Tielman Brothers die deze professionele gitaren in hun beginperiode op afbetaling kochten bij muziekwinkel Spronk in Breda.
Caledonië is de Latijnse naam die de Romeinen gaven aan een gebied in het hedendaagse Schotland ten noorden van hun provincie Britannia. Dit lag dus voorbij de grenzen van het Romeinse Rijk. Vandaag wordt de naam voornamelijk gebruikt als een romantische of poëtische naam voor Schotland in zijn geheel.
Cameo en Estrada
Cameo en Estrada zijn labels van The Musical Intrument Corporation of America (MICA) in New York, een Amerikaanse distributeur die bij Egmond bepaalde budget modellen lieten maken. Er zijn ook MICA producten made in Japan, Mexico en anderen landen. Doordat de schrijfwijze van de letter “e” , wordt Cameo abusievelijk ook wel Camco genoemd.
Combo
Een eigen submerk van Egmond voor relatief eenvoudige gitaren die ook wel via postorderbedrijven werden verkocht.
Frima
Onduidelijk is of Frima een eigen submerk is van Egmond. Herkenbaar is dat op sommige modellen onderdelen uit de Lion serie zijn verwerkt.
Goldene Harfe
Een Egmond sublabel voor de Duitse markt dat ook wel in Denemarken werd verkocht.
Lido
De in 1924 door Konsul Lindberg opgerichte Duitse firma Ernst Lindberg in München had in de jaren vijftig en zestig naast hun grote muziekwinkel ook een internationale postordercatalogus waar muziekinstrumenten, bladmuziek, platen, audio- en huishoudelijke apparaten werden verkocht, waaronder de eigen merken Lindberg en Lido. Ernst Lindberg was Duitslands grootste Hohner dealer. Daarnaast was er nog het label Grumbach Musikinstrumente waar beginners instrumenten voor het muziekonderwijs werden geleverd met een sterk op Egmond gelijkend Lido label. In 2006 was er een fusie met Hieber am Dorn (sinds 1884). Het bedrijf heeft nog steeds een grote fysieke winkel en dito webshop in München onder de naam Hieber Lindberg GmbH.
Lion
Lion was een in 1969 geintroduceerd eigen submerk van Egmond en bracht en gevarieerde nieuwe gitarenlijn van hoge kwaliteit, maar ook met herkenbare Egmond componenten. Het waren kloongitaren van de bekende merken als semi-acoustische Gibsons, EKO/Hofner Bass en solid Vox teardrop en Phantom modellen. Deze kregen het typenummer 101/ t/m 107/ met als toevoeging het aantal pickups. Daarnaast nog acoustische gitaren als Conga, Cordoba en Pueblo 6 en 12 string.
Manhattan
Een label voor eenvoudige beginners gitaren compleet met accessoires, geleverd voor een minimum prijs die veelal op afbetaling mocht worden betaald. Manhattan was tevens de naam voor een muziekwinkel in Amsterdam gerund door Ton Everkamp, die Manhattan, Combo en Egmond producten ook landelijk verkocht via advertenties in o.a. radiogidsen.
De meest bekende solid uitvoering was gemaakt van 2 op elkaar gelijmde 10 mm multiplex platen, gespoten in blauwe, rode of gouden hamerslag lak met rondom een witte binding.
De 1e generatie van ca. 1961 had een body met ronde cut outs, een gelijmde beukenhouten neck met 4 dots en Manhattan logo, een lang combi-staartstuk met vaste brug en strapbutton en Royal/Egmond PP1 element met een 3 mtr lang vast snoer met banaanstekkers dat kon worden aangesloten op huisversterkers als radio’s en platenspelers. De 2e generatie kreeg een body met scherpere cut outs, een geschroefde neck met 4 dots en een 6,3 mm jack aan het vaste snoer. Vanaf de 3e generatie kwam een Egmond logo op headstock en een PP1 element met schroefbevestiging, 6,3 mm insteek jack aansluiting en optie voor een on-off toggle switch. De 4e “De Luxe” generatie kreeg bovendien een losse houten brug en een los kort staartstuk met strapbutton en een geschroefde neck met 6 dots. Sporadisch verschenen ook enkele andere Manhattan modellen.
Orpheum
Was een Amerikaans merk dat begin 1960 de productie verplaatste naar Europa en later ook naar Azie. Er zijn Orpheum producten gemaakt in Italie, Japan en rond 1963-1967 ook bij Egmond in Best.
Juan da Montagne
Gitaarbouwer sinds 1955 Jan Reinier van den Heuvel kwam vanuit Australie terug en naar Nederland en kreeg een aparte custom afdeling binnen Egmond Best. Hij adviseerde daar in 1967-1968 bij de productie van de Martin Vega en Alpha modellen en bouwde er zijn eigen hoogwaardige hand gebouwde ontwerpen met Spaanse invloeden. In de Egmond catalogus staan de 23P en 23 F modellen opgenomen. Na het stoppen van de fabriek in Best ging Jan Reinier verder in zijn eigen atelier in Geldrop waar deze modellen in zijn assortiment bleven. Het is dus niet altijd duidelijk of deze gitaren uit de Egmond tijd of daarna dateren.
van Zalinge electrische contrabas.
Henk van Zalinge (1922-2006) was een autocoureur en motortuner die als lid van Racing Team Holland in de fifties en sixties furore maakte met zijn zelfgebouwde Hirondelle racewagen. Daarnaast was Henk een begenadigd bassist die zelf zijn instrument ontwikkelde. Vanwege de hoge kwaliteit en betere klank wilden andere gerenommeerde bassisten er ook een, Henk bouwde er zo’n 50 met de hand die als Z-bas de hele wereld over gingen, een ervan ging naar Sting. Daarnaast zijn er zo’n 200 fabrieksversies van gebouwd, oorspronkelijk bij Egmond in Best en later in Boxtel.
Van Zalinge bassen zijn tot op de dag van vandaag een begrip en een nog zeer gewild collectors item.
Overige labels alfabetisch
