Klik op een foto om te vergroten en de galerij te openen.
Burns historie en prototypes
De stichter van het merk Burns is James(Jim) Ormston Burns (1925-1998), geboren in County Durham. Jim leerde als teenager gitaar spelen, tijdens de 2e Wereldoorlog bouwde hij zelf zijn eerst elektrische gitaar met veel vindingrijkheid en wat destijds beschikbaar was. Terwijl Jim werkte als kelner en verfspuiter verkocht hij in 1952 zijn eerste 6 snarige handgemaakte model.
Jim’s en UK’s eerste solid body serieproduct was de Supersound (Ike Isaacs Scort Scale Guitar) waarvan in 1958 de eerste 20 stuks gedistribueerd werden door de Supersound Amplification Company van Alan Wootton in Sidcup (Kent), waarmee Jim slechts kort samenwerkte. Korte samenwerkingsverbanden tekenen het wisselvallige en ongebruikelijke karakter van Jim Burns.
In 1958 werkte Jim voor de elektronica in zijn gitaren samen met de, in 1930 geëmigreerde, Duits-Joodse elektrotechnicus en versterkerfabrikant Henri Weill, die in 1951 de Univox versterkers voor Tom Jennings bouwde. Weill ontwikkelde het Burns circuit dat steeds de basis is gebleven voor de diverse generaties Burns gitaren. Samen bouwden zij een Burns-Weill gitaar geïnspireerd op de Guyatone LG-50. Al in 1959 ontstond er wrevel en ging Henri Weill zelfstandig verder als Fenton Weill London en bracht de Fenton Weill de Luxe gitaar die nog meer overeenkomsten had met de Guaytone LG-50. Henri Weill ging meer gitaarmodellen en ook vele modellen versterkers en echo-reverbs maken tot zijn faillissement in 1965. De Fenton Weill producten verschenen onder eigen naam, maar ook met labels als Selmer, Futurama en Hohner.
In 1960 stichtte Jim Burns, met als partners Louise Farrell en haar zonen Jimmy en Peter, zijn Ormston Burns Ltd. in Farrell’s prive pand aan 131 Queens Road, Buckhurst Hill (Essex) en bracht als innovatieve pionier meerdere gitaar- en bass modellen op de markt, waaronder in 1961 de legendarische eerste 49 stuks serie Burns Bison (met 4 pickups). In 1962 werd verhuisd naar een kleine fabriek in Roding Valley, Buckhurst Hill (Essex) en in 1964 naar een grote fabriek van 22.500 sq.ft (2.100 m2) vloeroppervlak aan de Cedar Road, Chesham Close, Romford (Essex). Jim Burns vormde daar een sterk productie team met Jack Golder als productiemanager, Les Andrews voor het handwerk, Norman Houlder voor de machinale houtbewerking, Edward Cross voor hardware en kunststoffen, Derek Adams voor de polyester finishing en jazz gitarist Ike Isaacs als ervaringsdeskundige en mede directeur. Er ontstond een lijn Burns versterkers, waarbij de door George Mills en Gerry Brandon geconstrueerde vernieuwende Solid State Orbit serie zeer succesvol bleek.
In 1963-1964 werd ook voor de USA markt gitaren geproduceerd onder het label Ampeg en werd na bemiddeling van Ike Isaacs (oud muziekleraar van Hank Marvin en betrokken bij Burns) druk gewerkt aan de ultieme Burns Marvin gitaar. Na 33 prototypes verscheen deze gitaar in 1964 op de markt, er werden tot de overdracht aan Baldwin zo’n 300 stuks onder het Burns label geproduceerd volgens exacte specificaties van Hank Marvin, waarna The Shadows overstapten van Fender naar Burns. In 1965 werd Burns inclusief naamrechten verkocht aan Baldwin USA voor USD 380.000 (= GBP 250.000). De overdracht werd getekend door de 5 directeuren Jim Ormston Burns, Louise, Jimmy en Peter Farrell en Ike Isaacs. Aanvankelijk werd er volledig in de UK geproduceerd, vanaf 1966 ontstond assemblage in Arkansas USA tot 1970. Jim startte als distributeur van Denley Steel gitaren een nieuwe onderneming Ormston Steel Guitars London Ltd (1966-1968), werkte samen met Bob Pearson (ex-Vox) een jaar voor de merknaam Hayman onder de vlag van Dallas Arbiter Ltd (1970-1973), als Burns UK Ltd in Newcastle (upon Tyne) (1974-1977) en vervolgens als Jim Burns Actualisers Ltd (1979-1983) aan de Padnal Road in Littleport nabij Ely (Cambridgeshire).
Na diefstal van de 2 Burns/Baldwin Marvin gitaren van Hank uit hun Volkswagen Caravanette Van in 1972 (ten tijde van Marvin, Welch and Farrar), stapte Hank Marvin weer over op Fender.
Jack Golder (1922-1992) bleef tijdens de Burns, Baldwin en Hayman periode werken voor en met Jim Burns, maar stichtte in 1967 samen met zijn voormalige Burns collega Norman Houlder een eigen bedrijf Shergold Woodcrafts Ltd waar zij toeleverden aan Hayman en Burns UK Ltd. Vanaf 1975-1982 bouwden zij als Shergold Guitars, samen met Bob Pearson (ex Vox-Hayman) ook complete gitaren onder de eigen merknaam Shergold, maar leverden daarnaast complete instrumenten en halfproducten aan onder meer Hayman, (Jim) Burns, Pangborn, Ned Callan en Rosetti. In 1983 emigreerde Norman Houlder naar Australie maar keerde binnen enkele jaren terug. In 1991 bouwde Jack nog enkele new Shergold gitaren. Shergold was de laatste Britse seriefabrikant van gitaren.
Tussen 1984 en 1987 verschenen in Nederland en Belgie falsificaties van Burns Marvin gitaren en Shadowsbassen op de markt via handelaren die hun produkten betrokken van ex-werknemers.
In 1992 volgde de herstart als Burns London door Barry Gibson met Jim Burns als adviseur met de introductie van de Burns Legend, een replica van de Burns Marvin. Tot 1998 werden alle modellen handgebouwd in de UK, vanaf 1999-2007 volgde Korea productie voor de Club series, die vanaf 2008 uit China kwamen. In 2004 verschenen de Chinese Custom Elite en Player series. Custom Shop instrumenten worden nog steeds handgebouwd in de UK.
Op 16-6-2020 is Burns London door Barry Gibson overgedragen aan Peter en Lee Anderton (vader en zoon) van Andertons Music LTD.
Burns en Baldwin gitaren hebben machine-heads/tuners van het Nederlandse fabrikaat van Gent, zie hiervoor de website van Machinefabriek Gebr. van Gent te Ulft: http://www.gebrvangent.com/
Een imposant overzicht van het merk Burns is te zien op de website van gitaarbouwer Jon Free, oorspronkelijk werkzaam in London voor de top van de branche Rose-Morris en Macari’s Musical Instruments. Later Black Guitars in Australie gesticht met wereldwijde klandizie. Op zijn unieke site is ruimte voor een geordende weergave van alle voorkomende merknamen uit de Burns historie van 1958-heden inclusief aanverwanten als Burns-Weill, Fenton-Weill, Ampeg, Baldwin, Hayman en Shergold. Op de start pagina “The Guitars of James Ormston Burns Reference & Resource pages” staat een totaal overzicht met een menu voor alle Burns tijdvakken. Ieder Burns tijdvak is van hier uit afzonderlijk aan te klikken voor verdere verdieping met een enorm aantal authentieke foto’s en artikelen. Een aanrader voor iedere Burns liefhebber.
De startpagina is te bereiken via deze link: http://www.blackguitars.com/burns-london.html
Aan The Shadows gerelateerde Burns en Baldwin gitaren (1963-heden)
Wij danken Burns kenner Rob Aartsen voor zijn bijdragen aan onderstaande collectie.
Overige gitaren Ormston Burns London Ltd. (1960-1965)
Om een interview van Paul Day uit 1994 met Jim Burns te beluisteren, klik op: https://www.youtube.com/watch?v=nnYtUwXU_ec
Van vele gitaarmodellen was er ook een Burns bas uitvoering:
Ampeg gitaren (1963-1964)
Baldwin gitaren (1965-1970)
Van vele gitaarmodellen was er ook een Baldwin bas uitvoering:
