Watkins en W.E.M. Foto’s (England)

 Klik op een foto om te vergroten en de galerij te openen.

Charlie Watkins (1923 East End, London – RIP oktober 2014).

Watkins Electric Music en W.E.M. waren Britse bedrijven en merknamen van Charlie Hall en zijn broers, die een wereldwijde impact hebben gehad op de muziekindustrie.
Charlie nam na zijn schooltijd op 15 jarige leeftijd en tijdens Wereldoorlog II dienst bij de Merchant Navy, een krijgsonderdeel met gevaarlijke missies, en leerde er als bemanningslid van het Royal Mail Ship “Rangitane” accordeon spelen en optredens verzorgen. Na WOII verdienden accordeonist Charlie en zijn broer Reg op trompet de kost als muzikanten. In 1949 starten zij samen daarnaast een platenwinkel aan de Tooting Covered  Market in London. In 1951 verkast Charlie naar Balham High Road in SE-London en start er een handel in muziekinstrumenten, vooral accordeons en gitaren. Reg blijft in de platenzaak.

Er kwam vanuit de markt behoefte aan gitaarversterkers. Charlie was handig en vindingrijk, bedenker van creatieve en innovatieve oplossingen, maar geen engineer-elektronicus. Dus zocht hij de oplossing in externe ondersteuning om producten te kunnen realiseren in eigen beheer. In 1952 werden de eerste 20 gitaarversterkers van 4 watt samengesteld uit een bij Premier Radio ingekochte poweramp, een door Arthur O’Brien van Premier Radio gebouwde preamp en zelfbouw cabinets van de Watkins broers. Deze  versterkers werden allen teruggehaald om de onveilige AC/DC voeding te vervangen. In 1954 volgt de 10 watt Westminster amp, wederom bedacht door Arthur O’Brien, gevolgd door de 17 watt Dominator en de 5 watt Clubman. O’Brien kan zijn elektronische werkzaamheden voor Watkins niet langer combineren met zijn eigen business en in 1955 wordt elektro -mechanisch engineer Bill Purkis aangetrokken die geniale kennis van zaken blijkt te hebben.

Geïnspireerd door het echo-effect dat de Napolitaanse zanger Marino Marini rond 1956 op het podium had ontwikkeld middels 2 zware Revox bandrecorders, gingen Charlie en Bill nadenken hoe zij dit effect in een compacte behuizing konden onderbrengen. Binnen 3 maanden had Bill Purkis het voor elkaar, door het gebruik van 3 weergave koppen was het effect nog beter. Het toestel kreeg als naam Copycat, om de drukker te plezieren omgezet naar Copicat. Het prototype (de MKI) werd gebouwd in een eerste serie van 100 stuks die op één zaterdag allemaal werden verkocht, o.m. aan Joe Moretti, gitarist van Johnny Kidd & The Pirates die er hun hit “Shakin’ All Over” mee opnamen. De eerste compacte echokamer op de markt werd in 1959 een feit, snel zouden Meazzi, Binson en Vox volgen. 

In 1957 opende de broers Reg en Sidney Watkins een fabriek aan de Gogmore Street in Chertsey, Surrey, waar ze in familieverband de cabinets voor Charlie’s versterkers en hoogwaardige handgebouwde, doch prijsvriendelijke gitaren produceerden. Rond 1963 verkasten zij naar de 57 Guilford Street aldaar, waar in 1967 ook een winkel werd geopend voor de Watkins gitaren en WEM versterkers. Prijsvriendelijk  zou het kenmerk van alle Watkins producten blijven, bereikt door zuinig materiaalgebruik in uitgekiende ontwerpen en bescheiden winstmarge als underdog ten opzichte de grotere Britse fabrikanten als JMI/Jennings, Arbiter en Selmer.
 In 1961 koopt Charlie Watkins een productielocatie met 5 verdiepingen voor 40 employees aan Offley Road Kennington London SW, waardoor alle outdoor productie binnenshuis wordt gehaald. Rond 1963-1964 wijzigt de merknaam voor elektronische producten van Watkins naar W.E.M..  De broers Reg en Sidney behouden de Watkins merknaam voor hun gitaren tot 1968, waarna deze werd omgezet naar Wilson, naar de meisjesnaam van hun moeder. Charlie gaat ook produceren voor o.a. de merken Guild en Hagstrom en ook de Vox Domino (studenten)toestellen en Selmer 200-300 Series vertonen Watkins trekjes.  

Rond 1966 wordt het ontwerp en de productie van de grote W.E.M. PA- systemen  opgestart, deze apparatuur zou met groot succes uitgroeien tot de Britse standaard voor festivals. Tevens ontstaat een overgang van buizen- naar transistor productiemodellen.
Rond 1982 verhuisd W.E.M. naar Tritton Road en ging Charlie zich meer toeleggen op Songbird versterkers en accessoires voor accordeons, introduceerde  zijn eigen accordeonmerk en magazine “Accordion Today”. Daarnaast ontwikkelde en bouwde Charlie vanaf 1990 meerdere nieuwe handgebouwde modellen Copicats w.o. diverse Super Shadows buizenmodellen naast digitale producten.
Uiteindelijk werkte Charlie vanuit een kleinschalige locatie aan de Upper Norwood London SE, dicht bij zijn huis. 

Charlie Watkins bleef tot op hoge leeftijd in business overleven en ontving in 2011 op 88 jarige leeftijd de API (Audio Pro International) Lifetime Achievement Award voor zijn verdiensten in de muziekindustrie.
Watkins onderdelen en tapeloops zijn nog steeds verkrijgbaar bij:  https://amp-fix.com/   (John Beer).

 Watkins en W.E.M. historie

Watkins en W.E.M. Echo’s (inclusief afgeleide producten)

Buizen en transistor producten tot ca 1980

Nieuwe generatie producten na ca. 1980

Watkins en W.E.M. gitaarversterkers

Watkins en W.E.M. gitaarversterkers buizen Clubman

Watkins en W.E.M. gitaarversterkers buizen Dominator

Watkins en W.E.M. gitaarversterkers buizen Westminster

Watkins en W.E.M. gitaarversterkers buizen overig

Watkins en W.E.M. gitaarversterkers transistor

Watkins en W.E.M. basversterkers 

Watkins, Wilson en España gitaren

Watkins en W.E.M. accordeons, orgels en keyboards

Watkins en W.E.M. Overigen

 

 

 

 

 

You cannot copy content of this page